De Porsche 911 Targa waagde zich op nieuw terrein, ergens tussen de coupé en de cabriolet in en groeide uit tot een legende.
De hoofdrolspeler van dit verhaal drukte een belangrijk stempel op de geschiedenis. De smaragdgroene 911 S Targa is een van de eerste exemplaren van een model dat zelfs uitgroeide tot naamgever van een geheel nieuwe carrosserievorm. Bovendien had de auto een beroemde eerste eigenaar: het voorseriemodel werd op 2 augustus 1966 op naam gezet van Ferry Porsche, de grote baas zelve. En dat maakt deze auto extra bijzonder.
Botsende doelstellingen
De 911 Targa ontstond uit praktische gronden. Op de voor Porsche zo belangrijke Amerikaanse markt werden cabriolets ineens als onveilig beschouwd. Bij een crash zouden ze hun inzittenden onvoldoende bescherming bieden. Donkere wolken pakten zich samen boven de cabrio. Een ontwikkeling die in Stuttgart-Zuffenhausen nauwgezet werd gevolgd. Van de 356 Cabriolet werden de meeste exemplaren immers naar de zonnige staten van de VS verscheept. Het was Porsche er alles aan gelegen om deze klandizie niet te verliezen. Zodoende moest voor een open 911 naar een slimme oplossing worden gezocht: een verleidelijke auto die wel het genoegen van open rijden kon bieden, maar die veiligheid ook hoog in het vaandel had staan. Twee doelstellingen die frontaal met elkaar leken te botsten.
Opnieuw werd inspiratie geput uit de autosport. Door een rolbeugel te plaatsen, werden de inzittenden beschermd bij een koprol. Ontwerper Ferdinand Alexander ‘Butzi’ Porsche zag een cabriolet van zijn meesterwerk eerst niet zitten. Maar met een fraai gestileerde rolbeugel van roestvast staal, uitneembaar dakpaneel en een uitritsbare kunststof achterruit verloor de 911 niets van zijn pure schoonheid. Bovendien bracht de rolbeugel extra torsiestijfheid met zich mee, zodat de carrosserie van de 911 slechts minimaal aangepast hoefde te worden. Dat werd op de administratieve afdeling ongetwijfeld met gejuich in ontvangst genomen. De ontwikkeling van de 911 had al zoveel gekost, dat Porsche nog even op de kleintjes moest blijven letten.
Afwijkende details
Op de IAA in Frankfurt, in september 1965, werd de nieuwe open 911 voorgesteld. Zijn naam vond zijn oorsprong in de autosport, zoals de Carrera verwees naar de Carrera Panamericana in Mexico. Porsche had zojuist de langeafstandsrace Targa Florio op Sicilië gewonnen. Heel even was ‘911 Flori’ een serieuze optie, maar uiteindelijk ontstond het idee om de auto ‘Targa’ te noemen.
Het duurde nog enige tijd voordat de eerste kopers de zon in hun nek konden voelen. Zelfs de groene Targa die Ferry Porsche in augustus 1966 in ontvangst nam was nog een voorseriemodel. Tal van details op deze auto wijken af van de definitieve productieversie. De kunststof lijst op de B-stijlen is met drie schroeven vastgezet, de sierlijstjes bij de driehoekige tochtruitjes, de zwarte ringen rond de instrumenten, noem maar op. Ook de constructie van het dak is niet helemaal gelijk aan die van de productieversie.
Geperfectioneerd
De smaragdgroene 911 S Targa werd afgeleverd met speciale vloermatten, iets zachtere stoelen met ‘gevlochten’ bekleding en een limited slip-differentieel. Perfect was de Targa echter nog niet. In de eerste exemplaren uit het voorjaar van 1967 werd het donkere gegrom van de boxermotor naar de achtergrond verdreven door overmatig windgeruis. Daarnaast was de opvouwbare achterruit gemaakt van een materiaal dat bij lagere temperaturen begon te krimpen. Porsche adviseerde zijn klanten zelfs, om beneden de 15 graden Celsius de achterruit te laten zitten. Na enkele maanden werd een panoramische achterruit van verwarmd glas optioneel verkrijgbaar. Deze reduceerde het gebulder van de rijwind, verbeterde het zicht naar achteren en verlaagde het risico van inbraak. Halverwege 1969 werd de panoramische achterruit standaard op de Targa.
Rond deze tijd deed Ferdinand Porsche weer afstand van zijn 911 S Targa. Het unieke voertuig kwam in handen van een Amerikaanse ruimtevaarttechnicus die de auto 45 jaar hield. Pas rond de kerst van 2014 wist Porsche-verzamelaar Michael Heinemann beslag te leggen op de auto. “Mede dankzij het goede onderhoud, verkeert de auto na 300.000 kilometer nog steeds in een uitstekende conditie”, zegt Heinemann. “Een bewijs van de spreekwoordelijke kwaliteit die Porsche levert.”
