Le Mans Series 2009 Charles Zwolsman blikt uitgebreid terug naar de 24hrs van Le Mans
“Omdat je hersens nog op 300 km/u zitten”
Charles heeft een heel goed gevoel over de race van de 24hrs van Le Mans. Als je teammaat Narain Karthikeyan vlak voor de race bij een sanitaire stop van de muur valt, wat gaat er dan door je heen. “Een onwerkelijk gevoel want Narain zou de start doen. Je grapt er wel eens over dat zoiets kan gebeuren, maar dat het ook echt gebeurt heb ik nog nooit meegemaakt. Er was gelukkig weinig tijd om mij zorgen te maken over hoe het nu verder moest. Ik had net genoeg tijd om even kort met mijn engineer te overleggen, daarna was het helm op en racen!”.
Veranderde hierdoor de tactiek voor de race
“Nee, behalve dat wij, Andre Lotterer en ik, nu de taak met z’n tweeën op ons namen. Ik ben vooral erg tevreden dat we allebei niet alleen foutloos maar ook snel hebben gereden. Onder andere Jo Hausner werkte aan onze auto. Deze man was engineer op vele winnende Audi’s en op de winnende Bentley en heeft dus al de nodige mooie momenten meegemaakt in de Le Mans. Als hij na afloop tegen je zegt dat dit zijn coolste Le Mans ooit was, dan zegt dat wel hoe speciaal het geweest is.”
Het is voor zo’n lange race belangrijk de auto “veilig” af te stellen
Is het niet lastig om een goede afstelling van de auto te krijgen. Je moet de auto toch met z’n drieën delen. Verschillende coureurs, verschillende meningen. “Natuurlijk moet je kleine compromissen sluiten, maar gelukkig hadden we alle drie ongeveer hetzelfde gevoel over de auto. Het is voor zo’n lange race belangrijk om de auto “veilig” af te stellen, zodat hij redelijk makkelijk te rijden is.” Met een team dat eigenlijk voor het eerst aan de 24hrs deelneemt is er een enorme prestatie geleverd. “Dit Kolles Audi team heeft dan ook uitstekend werk verricht. Ook bij de problemen die zich voordeden aan de auto’s wisten ze deze razendsnel te verhelpen. En dat is wat er nodig is om in deze race succesvol te zijn. Nou is het zo, dat natuurlijk wel helpt dat we in een bewezen auto met de Audi R10 aan de start verschenen. Maar desalniettemin heeft het team de auto’s goed geprepareerd en om dan met beide auto’s in de top 10 aan de finish te komen is een goede prestatie.”
Wij konden een goed tempo rijden
Jullie hebben eigenlijk praktisch constante tijden gereden zo rond de 3.33ers en plaats 8, 7, 6, 7, 8, 6, 5, enz. enz. “Wij waren constant en konden een goed tempo rijden, zelfs als wij achterblijvers inhaalden. Het was erg jammer dat we een probleem met de versnellingsbak kregen in de ochtend. Anders hadden we zeker de 5e plaats vast kunnen houden.” Er is vanzelfsprekend veel langzaam verkeer op de baan. Behalve dat je daar last van kan hebben kan je er ook gebruik van maken. Ik had de indruk dat je bijvoorbeeld met Jani dankbaar gebruik maakte van een langzamere auto. “Het is zo dat je steeds vooruit moet denken hoe je het snelst en met zo min mogelijk risico voorbij langzamere auto’s komt. En soms heb je ook wel een mazzeltje dat je op het juiste moment een tegenstander kan pakken omdat hij net even vastzit achter een langzamere auto.”
Omdat je hersens nog op 300 km/u zitten
Wat was het zwaarste moment in de race. “De laatste keer dat ik in de auto zat moest ik 4,5 stint rijden. Vanaf het begin van de eerste stint zat er een vibratie in de banden en deze werd alleen maar erger. Ik kon erg moeilijk zien en werd behoorlijk door elkaar geschud. Daardoor moest ik het iets rustiger aan doen omdat een fout zo gemaakt is. Dit was mijn zwaarste deel van de race. Als de auto goed ligt gaat de tijd zo voorbij.” Hoe ging het in de nacht. “In de nacht zelf ging het goed. Het moeilijke was de overgang naar de nacht. Als de zon bijna onder is, is de lucht nog vrij helder maar het asfalt niet meer. Je ogen zijn dus nog gewend aan het licht, maar je moet je concentreren op het donkere gedeelte. Dan is het echt moeilijk om de binnenkant van de bocht te zien.” Nog kunnen slapen tussendoor. “Omdat we met z’n tweeën reden is dat er niet van gekomen. Nadat je uit de auto komt geef je snel aan de engineer door wat je denkt van de auto en of er nog dingen zijn waar Andre op moet letten. Daarna ga je naar de hospitality waar je een massage krijgt, wat eet en dan even gaat liggen. De tijd is dan te kort om echt in slaap te komen omdat je hersens nog op 300 km/u zitten. Normaal met 3 coureurs heb je wat langer de tijd en kan je wel wat slaap pakken.”
De betrouwbaarheid van de Kolles Audi R10 was behoorlijk goed
Heeft de betrouwbaarheid van de Kolles Audi R10 zich bewezen. “Afgezien van de versnellingsbak-problemen en een anti-roll bar die gebroken was hebben we aan onze auto geen problemen gehad. Dus voor zo’n lange 24hrs was de betrouwbaarheid behoorlijk goed.” Hoeveel uur heb je nu in de auto gereden. “We hebben allebei ongeveer de helft gereden, dus zo’n 12 uur. M’n voeten waren geen probleem. Het is meer je nek en ook wat pijn in de rug die gaan opspelen.”
Over de hele tribune een Oranje spandoek
“Het was een erg leuke sfeer. De 24hrs van Le Mans is een echt autosportfeest. Op de “Drivers Parade” was het ongelofelijk druk en het was leuk om te zien met hoeveel enthousiasme de coureurs werden aangemoedigd. De mensen zijn er veelal al de hele week en er waren erg veel Nederlanders om ons te supporten. In de Mulsanne bocht was over de hele tribune een Oranje spandoek en dat is natuurlijk erg gaaf. Na afloop was iedereen erg blij! We hebben nog wat groepsfoto’s gemaakt en wat champagne gedronken. Rond 5 uur lag ik echter al te slapen en ik werd pas de volgende ochtend om 9 uur wakker. De laatste keer dat ik zo lang sliep was ik volgens mij nog baby. Maar volgend jaar zou ik bij deze race er weer graag bij zijn, het is een fantastisch evenement.”
Denk je alweer aan de volgende race
“Na de race neem ik een halve week rust en daarna gaan we weer de sportschool in. Dan gaan we naar de volgende race op de Algarve toewerken.” Oh ja, voor de thuisblijvers, hoeveel keer is het geworden met het remmen. “Haha, ik ben de tel kwijt geraakt.”
Bron: Charles Zwolsman Racing Media Services
Website: www.charleszwolsman.com
Image credit: Marcel ten Caat / Planetlemans
